De reis (poeh!)
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
27 Oktober 2017 | Indonesië, Sanur
Hallo allemaal!
Daar gaan we dan, het eerste reisverslag vanuit Bali. We zijn hier nu twee dagen en twee nachten, in eerste instantie wilde ik niet zo snel al een reisverslag schrijven, maar we hebben al zoveel te vertellen dat ik maar aan de slag ga, nu alles nog vers in het geheugen zit.
Laten we beginnen bij het begin, de reis. Na twee gezellige dagen in Parijs bij een vriendin van ons te hebben gehad, waarbij we ook nog een regenachtige dag in Parc Asterix hebben doorgebracht, was het dan eindelijk zover! Om half 5 ’s ochtends ging de wekker, er was nog tijd voor een snel ontbijtje en toen hebben we onze 5 rugzakken en 1 buis (waar Thomas z’n harpoenen in zaten, daarover straks meer) in de auto geladen en heeft onze vriendin Sarah ons naar het vliegveld gebracht. Daar ging alles verrassend snel, geen problemen met het aantal stuks bagage, of onze buis van 1 meter 53, alles ging op rolletjes. We hadden een reis van 22 uur tegemoet, lang, maar we waren er klaar voor! We zouden eerst van Parijs naar Londen vliegen, 2 uur overstap, 13 uur naar Kuala Lumpur vliegen, weer 2 uur wachten en uiteindelijk nog 3 uur vliegen naar Denpasar, Bali.
De eerste vlucht naar Londen en de overstap ging lekker snel. Ook de eerste paar uren van onze 13-urige vlucht naar Kuala Lumpur gingen prima. Op de schermpjes voor ons konden we films kijken en we kregen ondertussen nog een keer lunch. Na het eten hebben we allebei een half slaappilletje genomen met het idee lekker te slapen tot het eind van de vlucht; haha! Dat zat er dus mooi niet in, na ongeveer drie uur slapen werden we allebei wakker, toen was er nog zo’n 6 uur te gaan, poeh. Zo goed en kwaad als het kon hebben we de uren volgemaakt en kwamen we woensdagochtend aan in Kuala Lumpur. We hebben daar op het vliegveld wat gegeten en daarna weer snel door naar de laatste vlucht. Ik heb persoonlijk zowel het opstijgen als het landen niet meegemaakt omdat ik in diepe slaap was ;). Maar daar waren we dan eindelijk, Denpasar, 30 graden, in onze winterkleren..
We hadden als snel onze rugzakken van de bagageband afgehaald, maar de buis met de harpoenen bleef op zich wachten. Ik naar een loketje; “We hebben nog geen informatie mevrouw, nog even wachten”. Toen alle mensen weg waren en er geen nieuwe bagage meer kwam, bleef er een groep over met mensen van dezelfde vlucht als wij, die allemaal ook bagage misten! Thomas was er inmiddels helemaal klaar mee, dus ik heb bij het vliedveldpersoneel een declaratie ingevuld en ik zou aan het eind van de middag meer horen, misschien was de buis namelijk achtergebleven in Kuala Lumpur. Misschien mochten de harpoenen het land wel niet in. We hadden geen andere keus dan te vertrekken zonder de buis.
We hoopten dat er nog wel iemand zou staan om ons op te halen, de duikschool zou namelijk vervoer regelen tot onze Homestay. Tweeënhalf uur laten dan verwacht liepen we de terminal uit. Daar stonden achter hekken een stuk of 50 mensen met bordjes met namen erop. Er werd al geroepen “taxi? Taxi sir?”, chaos! Maar ik zag al snel onze namen op een papiertje prijken en dus konden we eindelijk met onze chauffeur die ons zo vriendelijk heeft opgewacht, naar ons nieuwe huis!
In het volgende reisverslag vertel ik of we die buis hebben teruggekregen en wat we de afgelopen twee dagen hebben gedaan, tot heel snel!
Groetjes, Ellen en Thomas
Daar gaan we dan, het eerste reisverslag vanuit Bali. We zijn hier nu twee dagen en twee nachten, in eerste instantie wilde ik niet zo snel al een reisverslag schrijven, maar we hebben al zoveel te vertellen dat ik maar aan de slag ga, nu alles nog vers in het geheugen zit.
Laten we beginnen bij het begin, de reis. Na twee gezellige dagen in Parijs bij een vriendin van ons te hebben gehad, waarbij we ook nog een regenachtige dag in Parc Asterix hebben doorgebracht, was het dan eindelijk zover! Om half 5 ’s ochtends ging de wekker, er was nog tijd voor een snel ontbijtje en toen hebben we onze 5 rugzakken en 1 buis (waar Thomas z’n harpoenen in zaten, daarover straks meer) in de auto geladen en heeft onze vriendin Sarah ons naar het vliegveld gebracht. Daar ging alles verrassend snel, geen problemen met het aantal stuks bagage, of onze buis van 1 meter 53, alles ging op rolletjes. We hadden een reis van 22 uur tegemoet, lang, maar we waren er klaar voor! We zouden eerst van Parijs naar Londen vliegen, 2 uur overstap, 13 uur naar Kuala Lumpur vliegen, weer 2 uur wachten en uiteindelijk nog 3 uur vliegen naar Denpasar, Bali.
De eerste vlucht naar Londen en de overstap ging lekker snel. Ook de eerste paar uren van onze 13-urige vlucht naar Kuala Lumpur gingen prima. Op de schermpjes voor ons konden we films kijken en we kregen ondertussen nog een keer lunch. Na het eten hebben we allebei een half slaappilletje genomen met het idee lekker te slapen tot het eind van de vlucht; haha! Dat zat er dus mooi niet in, na ongeveer drie uur slapen werden we allebei wakker, toen was er nog zo’n 6 uur te gaan, poeh. Zo goed en kwaad als het kon hebben we de uren volgemaakt en kwamen we woensdagochtend aan in Kuala Lumpur. We hebben daar op het vliegveld wat gegeten en daarna weer snel door naar de laatste vlucht. Ik heb persoonlijk zowel het opstijgen als het landen niet meegemaakt omdat ik in diepe slaap was ;). Maar daar waren we dan eindelijk, Denpasar, 30 graden, in onze winterkleren..
We hadden als snel onze rugzakken van de bagageband afgehaald, maar de buis met de harpoenen bleef op zich wachten. Ik naar een loketje; “We hebben nog geen informatie mevrouw, nog even wachten”. Toen alle mensen weg waren en er geen nieuwe bagage meer kwam, bleef er een groep over met mensen van dezelfde vlucht als wij, die allemaal ook bagage misten! Thomas was er inmiddels helemaal klaar mee, dus ik heb bij het vliedveldpersoneel een declaratie ingevuld en ik zou aan het eind van de middag meer horen, misschien was de buis namelijk achtergebleven in Kuala Lumpur. Misschien mochten de harpoenen het land wel niet in. We hadden geen andere keus dan te vertrekken zonder de buis.
We hoopten dat er nog wel iemand zou staan om ons op te halen, de duikschool zou namelijk vervoer regelen tot onze Homestay. Tweeënhalf uur laten dan verwacht liepen we de terminal uit. Daar stonden achter hekken een stuk of 50 mensen met bordjes met namen erop. Er werd al geroepen “taxi? Taxi sir?”, chaos! Maar ik zag al snel onze namen op een papiertje prijken en dus konden we eindelijk met onze chauffeur die ons zo vriendelijk heeft opgewacht, naar ons nieuwe huis!
In het volgende reisverslag vertel ik of we die buis hebben teruggekregen en wat we de afgelopen twee dagen hebben gedaan, tot heel snel!
Groetjes, Ellen en Thomas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
